انتخابات مقدماتی، رابرت درو، امریکا، 1960
انتخابات مقدماتی
یادداشت کارگردان
محسن قادری
یادداشت کارگردان
محسن قادری
انتخابات مقدماتی فیلم مستندی به سبک « سینما مستقیم » ساخته رابرت درو درباره مبارزه انتخاباتی سال 1960 جان اف کندی و هوبرت همفری برای کسب نامزدی حزب دموکرات امریکاست. نویسنده، کارگردان و تهیه کننده فیلم رابرت درو و فیلم برداران آن ریچارد لیکاک و آلبرت مایزلس هستند و د. ن. پنبیکر نیز آن را تدوین کرده است. این فیلم نخستین گام برجسته در این سبک فیلم سازی مستند به شمار می رود. سازندگان آن با به کارگیری دوربین های قابل حمل و ابزارهای صدا برداری سبک وزن توانستند نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری امریکا را در میان خیل جمعیت مشتاق دنبال کنند و با آنها به اتاق های پرجمعیت هتل پا نهند و چهره های آنها را در حالی که منتظر اعلام آراهستند زیر نظرگیرند. دستاورد این شیوه کار نزدیکی هرچه بیش تر با شخصیت های فیلم است که فنون روایت کلاسیک مستند از آن بی بهره بود. این شیوه به چیزی انجامید که تا امروز همچون شیوه معیار گزارش ویدیویی شناخته می شود.
کتابخانه کنگره امریکا فیلم « انتخابات مقدماتی » را دارای « ارزش فرهنگی» دانست و آن را در شمار « بایگانی ملی فیلم » در آورد.
رابرت درو درباره روزهای ساخت این فیلم می نویسد: « در آن زمان پیشنهاد من این بود که نوعی تاریخ ریاست جمهوری جدید پدید بیاوریم؛ یعنی هر آنچه که در لحظه مشخصی از انتخابات ریاست جمهوری کسالت بار می شود را ببینیم و احساس کنیم: حالات چهره، حس و حال کشور، تنش ها در اتاق؛ به گونه ای که رییس جمهورهای آینده بتوانند برگردند و به این نگاه کنند و ببینند و بیاموزند ».
آنچه درپی می آید یادداشت رابرت درو درباره حس و حال روزهای ساخت این فیلم است.
ساخت « انتخابات مقدماتی » (1960) نخستین فیلم خودانگیخته ما تجربه ای روحی بر پایه چیزی نزدیک به شکنجه جسمی بود. خاطراتم از لابراتوارمیچ باگدانویچ در نیویورک آغازمی شود. او می خواست دوربین قابل حمل جدیدمان را به من تحویل دهد تا صبح روز بعد برای فیلم برداری از سناتورجان اف کندی در موعد مقرر به ویسکانسین برویم اما دوربین هنوز آماده نبود. پرواز اول، دوم و سوم را از دست دادم. به شدت سراسیمه بودم. گمان کنم فشاری که برخود احساس می کردم و به میچ انتقال می دادم برای هر دوی ما هراس آور شده بود چرا که میچ قید دوربین را زد و به طرف جعبه کمک های اولیه دوید. پیش خود گفتم: « خدای من، نکند بلایی سر خودش بیاورد ». میچ محتویات شیشه ای را کف دستش خالی کرد و به جای این که قرص ها را ببلعد آنها را به من داد و گفت: « بیا، این قرص های آرام بخش را بخور » !
این بخشی از تنشی بود که سپس در طی پنج شبانه روز تحمل کردیم. دوربین جدید را ریچارد لیکاک به دست داشت که سیمش به ضبط صوت « پرفکتون » وصل بود و من حملش می کردم. دوربین های معمولی دیگری هم بودند که به آل [برت] مایزلس، ترنس مک کارتنی فیلگیت، و د. ن. پنبیکر سپرده بودم.
دوربین جدید سبک وزن ما دوربین آریکان که میچ در آن تغییرات زیادی داده بود نزدیک 50 پوند وزن داشت و دارای مبدل برق، ذخیره برق و باتری بود و رول های 100 فوتی فیلم می پذیرفت. یعنی این که ما می بایست هر دو دقیقه و نیم حلقه ها را عوض می کردیم. عدسی ها فوکوس را از دست می دادند و گاه فیلم در دریچه دوربین نوسان می یافت. پس ازاین، پی بردیم که سیم رابط دوربین به دستگاه ضبط صوت من در تمام مدت قطع بوده. یعنی این که سیستم همگاه سازی فیلم و نوار صدا از کار افتاده بوده است.
دراین فاصله، سناتور کندی و سناتورهمفری به ما روی خوش نشان دادند و ما را در اتومبیل ها و اتوبوس های خود راه دادند و هر روز خود و طبعا ما را از خستگی از پا می انداختند. هرشب چند ساعتی در کف اتاق هتل امان سه تل بزرگ به چشم می خورد: لباس های چرک، وسایل فیلم سازی بازشده ازهم و نعش آدم ها لابه لای دسته ورق های زردرنگ که از آنها استفاده می کردم تا فیلم برداری روز بعد را برنامه ریزی کنم. تفکیک این تل ها از یکدیگرهمیشه آسان نبود.
با این همه، ما از محدودیت های خود هیجان زده بودیم و کاملا می دانستیم که این آغاز شیوه نویی از فیلم سازی در امریکاست. « انتخابات مقدماتی » همچنین راه را برایم هموار ساخت تا سه فیلم دیگر درباره جان. اف. کندی بسازم که « رییس جمهوری برای به یاد آوردن: همگام با جان اف. کندی» بر پایه آنها ساخته شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر