آرتور رمبو،زندگی نامه،ریشار دندو،1990
چیزی که پیش ازهرچیز برایم جالب است پاسخ به این پرسش همیشه یکسان است که خود راهمواره به گونه دیگرگون مطرح می سازد:چگونه با سینما خاطره بیافرینیم؟
هرآنچه به فیلم در می آورم،هرتصویری که می بینیم،هرعبارتی که می شنویم،همیشه و پیش ازهرچیزبا بازسازی خاطره پیوند دارد.چیزی که افزون براین برایم جالب است مفهوم زندگی نگاری(بیوگرافی)است:چگونه واقعیت کسی را روایت کنیم؟
با این پیش زمینه،همیشه کار را با مواد خام خودنگارانه(اوتوبیوگرافیک)آغازمی کنم،به این معنا که فردی که زندگی اش را روایت می کنم خود همیشه از پیش آن را(در کتابی،اثرنقاشی،و...)روایت کرده است.بنابراین،من از روایت او خوانشی دیگرمی کنم و با فیلم آن را بازسازی می کنم.
بنابراین خود را در جای دیگری می نهم تا با چشمان خود او ببینم،با کلمات خود اوحرف بزنم و بدین سان در فیلم، خودنگاری(اتوبیوگرافی)خود او را بازسازی کنم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر