فیلم برداری بدون برنامه
فردریک وایزمن
محسن قادری
محسن قادری
امروز بر روی سکانسی از فیلم « دبیرستان 2» کار کردم که در آن دختر نوجوان پانزده ساله ای پس از غیبتی شش هفته ای به خاطر تولد اولین فرزندش، به دبیرستان باز می گشت. ازآنجا که به این نوع کار عادت داشتم، این سکانس را کاملا اتفاقی فیلم برداری کردم. از جلوی دفتر مدیره دبیرستان رد می شدم که در راهرو چشمم به یک کالسکه بچه خورد. این چیزی نامعمول در آن محیط بود. خودم را به دختر جوانی رساندم که کالسکه را در دست گرفته بود. به من گفت که آمده تا مدیره مدرسه را ببیند و اینکه مادر و برادرش نیز با او به اینجا آمده اند. من ازاعضا خانواده اش پرسیدم که آیا می توانم از گفتگوی او با مدیره مدرسه فیلم بگیرم و برایشان توضیح دادم که فیلمی برای شبکه تلویزیون سراسری می سازم. نه آنها به عنوان اعضاء خانواده و نه مدیره اشکالی نمی دیدند. گفت و گوی یاد شده یک ساعت و نیم به درازا کشید که تنها سه دقیقه از آن فیلم برداری نشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر