به فیلم درآوردن پیش آمد ها

رابرت فلاهرتی
به فیلم در آوردن پیش آمد ها
محسن قادری

هنگامی که « داستان لوییزیانا» را فیلم برداری می کردیم،یکی از صحنه های اصلی رویدادها تالابی بود که چند تمساح درآن می زیستند.هرروز، طی سه ماه، از تالاب بر روی یک ردیف قایق می گذشتیم. نمی توانستیم برای اعمال و حرکات تمساح ها فیلم نامه بنویسیم بنابراین ازهرچه پیش می آمد فیلم می گرفتیم. شنیده بودیم که تمساح که معمولا بسیار کند تر از یک مار است ،می تواند هنگام حمله خود را به سرعت یک قایق موتوری بر روی آب به حرکت درآورد. ما به این فکر نکرده بودیم. تا این که یک روز- در حالی که خوشبختانه هردو دوربین بر روی قایق ها آماده بودند- این را به چشم دیدیم و به گونه اتفاقی ازآن فیلم برداری کردیم. بر پایه همین برداشت پیش بینی نشده بود که دکوپاژ این بخش از داستان را بنا نهادیم. واین ایده در همه فیلم های دیگر ما نیز تکرار شد.امیدوارم که این نشان دهد که برای ما نوشتن جزءبه جزء یک دکوپاژاز پیش آماده چقدر ناممکن است.

هنگامی که یک صحنه را فیلم برداری می کنیم، اولین برداشت معمولا بهترین است. سینمای هولیوود عادت دارد که هر صحنه را چندین و چند بار فیلم برداری کند تا کنش داستانی را به اوج کمال برساند.اما هنگامی که ما با آدم هایی کار می کنیم که بازیگر نیستند،آنها همیشه در بار نخست، بسیار خودجوش و طبیعی نمایان می شوند واگر ناگزیر به تکرا شوند ، خودجوشی و طبیعی بودنشان را از دست می دهند. ما معمولا، موضوع یک صحنه را برایشان توضیح می دهیم و به آنها کمترین دستور ممکن را می دهیم. برای نمونه، در داستان لوییزیانا،هنگامی که پسربچه تفنگ برمی دارد و از توی پنجره نشانه گیری می کند و چیزی نمانده که شلیک کند، پدرش خنده کنان به اومی گوید «اینجا نه» و درحالی که تفنگ را می گیرد می افزاید « ببرش بیرون» . این ایده ای بود که کاملا از خود او سرچشمه گرفت.

دنیای رابرت فلاهرتی، ریچارد گریفیث، لندن،انتشارات ویکتور گولانس،1965

عنوان انگلیسی
The World of Robert Flaherty,London, Victor Gollancz, 1965.