لویی ماللویی مال
گام نهادن به زندگی آدم ها
محسن قادری
هنگامی که در کلکته کار می کردم، چیزهایی می دیدم که نمی خواستم به فیلم درآورم، چیزهای آزاردهنده. این ربطی به خود سانسوری نداشت، بلکه تنها برخاسته از شرم انسانی بود. یکی از نخستین روزهای فیلم برداری در خیابان را به یاد دارم. ژان کلود لورو، صدابردار، مردی را نشانم داد که در حال جان دادن بر کف پیاده رو بود.(در خیابان های کلکته این چیز نادری نیست.)هیچ کس هیچ کاری نمی کرد.سر آخر، یک خودروی پلیس سررسید و برش داشت و برد. ما از فیلمبرداری این صحنه، با توافق گروه،خودداری کردیم، انگار که چیزی« فیلم ناپذیر» دیده باشیم. چند ماه بعد، چنان در هندوستان غوطه ور شده بودیم که مرگ دیگر برایمان تازگی نداشت. ما در این باره به بینشی رسیده بودیم که چون گذشته فجیع و حیرت انگیزو چندان غربی نبود. با این همه بدون ادعای پیروی از مذهب هندو، این بارنگاه خود را دگرگون ساختیم.
زندگی خصوصی،لویی مال،1961
در سینمای بی واسطه، رابطه ای که ما در دو سوی دوربین ایجاد می کنیم برای من ارزش بنیادی درعمل فیلم برداری دارد. البته که من می تونم یک رویداد را به فیلم در آورم، رویدادی چون یک مراسم مذهبی در هند.اما به طور کلی، چیزی که برای من بسیار جالب است، پا نهادن به زندگی آدم ها به روشی بسیارسرزده و ناگهانی و به موهبت دوربین است. و این کاری بدون هتک حرمت است. فکر می کنم بسیاری از افراد مایلند که حرف هایشان را با کسی در میان بگذارند و سر درد دل را باز کنند. و این به یک نیاز بر می گردد،اما به هر حال، برای اینکه این رابطه پربار و ثمربخش گردد، باید به سرعت، ارتباطی بسیار قوی شکل گیرد . انگار که انسان، زمان لازم برای دوست گزینی یا گذراندن مرحله شناخت یک نفر را در یک چشم به هم زدن پشت سر بگذارد.
کلر دوواریو، گفت و گو با لویی مال،انتشارات سینما دو رئل،پاریس،1988
Claire Devarrieux,
" Entretiens avec Louis Malle",
Cinéma du réel, ed. Autrement,Paris, 1988.
Claire Devarrieux,
" Entretiens avec Louis Malle",
Cinéma du réel, ed. Autrement,Paris, 1988.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر