مستندهای شصتمین دوره کن،2007
محسن قادری
در جشنواره امسال کن دو مستند امریکایی به چالش با موضوعات خود پرداخته اند.لئوناردو دی کاپریو با فیلم«ساعت یازدهم» به دفاع ازمحیط زیست برخاسته و مایکل موردر فیلم سیکو نوک پیکان حمله را متوجه نظام بهداشت امریکا ساخته تا چهره ای متعهدانه،مبارزه جو و معترض از سینمای مستند امریکا درجشنواره امسال کن به دست داده شود.این دو مستند در بخش خارج از مسابقه شرکت دارند.
دی کاپریو بازیگر امریکایی با فیلم « ساعت یازدهم» مستندی هشداردهنده درباره وضعیت کره زمین ارائه می دهد.او تهیه کننده وفیلم نامه نویس مشترک این فیلم وگوینده آن نیز هست.فیلم را نادیا کانرز و لیلا کانرز پترسون کارگردانی کرده اند.دی کاپریو در جلسه مطبوعاتی این فیلم اظهار داشت:« در این فیلم،من تنها یک شهروند نگرانم.ستارگان سینما، دانشمندانی هستند که ما آزادانه رشته سخن را به ایشان می سپاریم. »
ساعت یازدهم،ساعت پیش از فاجعه، ده ها کارشناس و متخصص را به خدمت گرفته تا مشکلات زیستکره و دلایل آن را شرح دهند و راه حل هایی برای آنها بیان دارند.دی کاپریوبازیگر 33 ساله امریکایی با تاکید برمداخله ها وتلاش های این کارشناسان،همگان را به اقدام دراین باره فرا می خواند. وی تاکید می کند که به سهم خود«می کوشم به گونه ای قابل احترام با محیط زیست برخورد کنم،مشخصا ازنظرکاربرد صفحات خورشیدی برپشت بام خانه و ماشینی که سوارمی شوم.»
گرمایش زمین،آب شدن یخ ها،پایین رفتن سطح آب دریا،جنگل زدایی،از دست رفتن گوناگونی زیستی،گسترش بیماری های همپیوند با آلودگی همگی از موضوعاتی هستند که چنانچه فیلم نشان می دهد افزایش آنها می تواند ضربات جبران ناپذیربرزیستکره وارد سازند.
این مستند همچون مستند« واقعیتی که می آزارد»ساخته دیویس گوگنهایم که ال گور شخصیت اصلی آن است،با انتقاد از ضعف دستگاه سیاسی در مقابله با شرکت های بزرگ به فیلمی بحث انگیز مبدل شده .بدینسان کاخ سفید هربار دراین فیلم به نمایش درآورده می شود.دی کاپریو این نکته را مورد انتقاد قرار می دهد که جورج بوش« کاربسیار کمی برای محیط زیست کرده»وهمین امر از دید او انتخابات آینده را سرنوشت ساز خواهد ساخت.
مایکل مور به هنگام مصاحبه مطیوعاتی
در جشنواره کن 2007
مستند دیگرجشنواره سیکو ساخته مایکل مور هجوی ازجنبه های منفی امریکا است که وی پیش تر نیزدرفیلم های بولینگ برای کولومباین و فارنهایت 9/11 به آنها پرداخته است.فارنهایت درجشنواره کن2004 نخل زرین جشنواره را برای مور به ارمغان آورد.مور این بار به نظام بهداشت کشورش می تازد که منشاء بی عدالتی های فاحشی است که خصوصی شدن این نظام عامل آنها بوده است.به گفته وی 50 ملیون نفر با چنین دشواری هایی دست و پنجه نرم می کنند زیرا توان پرداخت هزینه های درمانی خود را ندارند.مور تاکید می کند که خدمات درمانی ارائه شده به بیمه شوندگان نابسنده است و شرکت های بیمه پزشکی به هرقیمتی درپی کسب درآمدهای بیش ترند.
مورشواهد تکان دهنده و تاثیر گذاری دراین فیلم ارائه می دهد که از جمله آنها فرد حادثه دیده بدون بیمه ای است که دو انگشتش قطع شده و از آنجا که توان پرداخت هزینه های بیمه را ندارد باید تصمیم بگیرد که کدامیک از دو انگشتش پیوند زده شود.شرایطی که مایکل موردر فیلمش به تصویر می کشد وی را واداشته تا خود را از بند محدودیت های تکنیکی رها کند وتوجه خویش را هرچه بیش تر برموضوع خویش استوار سازد.
مور در نقد آشکارنظام بهداشت ناعادلانه امریکا،تصویری آرمانی ازنظام های بهداشت فرانسه، بریتانیا و کانادا ارائه می دهد اما از اشاره به بحران های پیش آمده برای این نظام های بهداشتی اروپایی در می گذرد.
سیکو فیلم کاملا مجادله انگیز و تحریک کننده ای است که گوشه های نادیدنی و دردناک یک نظام بهداشتی را برملامی سازد.برای نمونه در این فیلم سه امدادگر مریض امریکایی معرفی می شوند که درپی عملیات امداد در« منطقه صفر» نیویورک پس از حملات یازده سپتامبر2001 به دلیل ناتوانی ازپرداخت هزینه های درمان خود درکشورشان به کوبا آمده اند.مسولان امریکایی موررا سرزنش می کنند که تحریم های اعمال شده از سوی واشنگتون ازبیش از 45 سال پیش تا کنون را نادیده گرفته که شهروندان امریکایی را ازصرف پول در کوبا و تلویحا اقامت درآنجا برحذرمی دارد. مور توضیح می دهد که او به خاطر سفرش به کوبا موضوع تحقیق قرارگرفته است.
از دیگر مهمانان شناخته شده جشنواره امسال خواننده و نوازنده گروه راک ایرلندیU2 است.این دو در بخش خارج از مسابقه و در سئانس نیمه شب فیلم U2 3Dرا ارائه داده اند.این فیلم کنسرت آنها را به شیوه سه بعدی به نمایش درآورده است.این دو باید پیش از اکران فیلم برپله های کاخ جشنواره کنسرتی کوچک ارائه دهند.
الکساندر لیتوینکو در بیمارستان
