طرح جلد الکساندر رودچنکو برای سروده لیریک
« پرو اتو » (1923) اثر ولادیمیر مایاکوفسکی
آینده گرایان روس
هنر روس آغاز سده بیستم با آوانگارد آینده گرایانه ای (1) برجستگی می یابد که در روسیه نام « کوبو فوتوریسم » (آینده گرایی مکعبی) به خود گرفته بود. این جنبش در سال 1915 دوشاخه می شود: از یک سو سوپره ماتیسم که آغازگر آن کازیمیر ماله ویچ است (بنگرید مطلب اشکال هندسی) و از سوی دیگر ساختارگرایی که ولادیمیر تاتلین معرف آن است. از جنبش اخیر - که مهم ترین آن در روسیه پیش از انقلاب است - در سال 1922 پرودوکتیویسم (تولید گرایی) زاده می شود. این جنبش بر همه پهنه ها اثر می گذارد: معماری که درآن ولادیمیر تاتلین برجستگی می یابد، نقاشی با چهره ای چون ال لیسیتزکی، تئاتر با کارهای وزولد میرهولد وهمچنین طراحی حروف و فوتومونتاژ که درآن آلکسیس گانز والکساندر رودچنکو نمود می یابند. این هنرمند آخر بر روی میان نویس ها و پوسترهای فیلم های ورتوف کار می کند. این به معنای وارد کردن هنر در زندگی است. ولادیمیر مایاکوفسکی چهره برجسته این جنبش است. ورتوف پس از مرگ شاعر می نویسد: « من بی درنگ به به مایاکوفسکی به محض آنکه نخستین بار کتابش را خواندم بی هیچ تردیدی علاقمند شدم. این کتاب « ساده مثل یک ماغ »(2) نام داشت». (بنگرید مطلب ولادیمیر مایاکوفسکی و زیگا ورتوف). در مجله الکسیس گانز با نام « کینوفوت » است که « ما » نخستین مانیفست کینوک ها در 1922 چاپ می شود. فیلم ساز در این مانیفست بر مفهومی نزدیک به ساختارگرایی تاکید دارد : « زنده باد هندسی مکانیک، مسابقه نقطه ها، خط ها، سطوح، حجم ها ». یک متن بنیادی دیگر« انقلاب کینوک ها » در سال 1923 در لف (3) مجله جبهه چپ هنر به مدیریت ولادیمیر مایاکوفسکی و اوسیپ بریک انتشار یافته است. وابستگی ورتوف به جریان های هنری در واقع بر ورود او به سینما تقدم دارند.
پانویس
1. آینده گرایی نخستین جنبش آوانگارد سده بیستم در فرانسه به کوشش فیلیپو تومازو مارینتی نویسنده ایتالیایی پدید می آید که مانیفست اش را در صفحه نخست فیگارو به تاریخ 20 فوریه 1909 انتشار می دهد. نویسنده در این مانیفست به یک جنبش گسترده برعلیه هنر گذشته فراخوان می دهد اما درعین حال درمقابل کوبیسم می ایستد. آوانگارد روس با برگزیدن نام « کوبو فوتوریسم » درپی آمیزه ای میان این دو جنبش است. این آوانگارد که دراصل غیر سیاسی است تا حدی به انقلاب اکتبر وابستگی می یابد تا استنباط خود از هنر را به نتیجه برساند.
2. زیگا ورتوف « درباره مایاکوفسکی»، « مقالات، یادداشت ها، طرح ها »، درمجموعه « 10/18 »، اتحاد عمومی ناشران، 1972.
3. این مجله دو محفل را می شناسد: از 1923 تا 1925 با عنوان « لف » و از 1927 تا 1928 با عنوان « نووی لف ».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر