آلفرد استیگلیتز

آلفرد استیگلیتز، عکاس نوگرای امریکایی،

1864-1946

آلفرد استیگلیتز

کشور: امریکا
زاد: یکم ژانویه 1864
مرگ: سیزدهم ژوئیه 1946
حرفه: عکاس

محسن قادری

آلفرد استیگلیتز عکاس امریکایی که دریک خانواده ثروتمند یهودی آلمانی زاده شده بود خیلی زود به عکاسی دلبستگی یافت. او در 1888 در مدرسه پلی تکنیک برلین در رشته مهندسی درس می خواند و نزد هرمان ویلهلم ووگل، مبدع فیلم اورتوکروماتیک دوره می بیند.

نخستین عکس هایش که نمودهای بسیارآشنا و متعارف دارند به تاریخ 1883 بازمی گردند.در این عکس ها می توان نفوذ جنبش تصویرگرایی را آشکاردید ( استیگلیتز در 1888 جایزه پی.اچ. امرسون را دریافت می دارد که نام استاد بزرگ تصویرگرایی را بر خود دارد). او برخلاف همتایان اش برای رسیدن به حالت نقاشی وار درعکس هایش دست نمی برد و فرایند صمغ بیکرومات (آمیزش صمغ عربی و بیکرومات پتاسیوم) را که فرایندی کهنه و جاافتاده بود به کار نمی گیرد و نگاتیوهای اش را پیرایش نمی کند اما از شرایط آب و هوایی (مه، برف،...) برای رسیدن به حالت محوی درعکس های اش کمک می گیرد.

آلفرد استیگلیتز در 1809 برای همیشه به نیویورک بازمی گردد، عضو باشگاه عکاسی نیویورک می شود و در زمینه عکاسی (بهبود فرایندهای نوردهی، ظهور،...) به تجربه می پردازد. از میان اصول کشف شده او به « عکاسی دستکاری نشده » برمی خوریم. او شرکت « هلیوگرام انگریوینگ » را می گرداند، سردبیر مجله «عکاس تازه کار امریکا » ( امریکن امیتر فتوگرافر) (1893-1896) و سپس سردبیر مجله « کامرا نوتز » (یادداشت های دوربین) (1897-1902) می شود. از درون مایه های مورد علاقه او معماری نیویورک است و از همین جاست تاثیر او بر کارشاگردش پل استراند + که همراه با چارلز شیلر نقاش فیلم منهتا را با نگاهی عکاسی وار و بیش تر در چارچوب عکاسی مدرن درباره این بخش نیویورک می سازد. منهتا نخستین فیلم آوانگارد امریکایی همراه با فیلم های آوانگارد اروپایی سال های 1920 در پیدایش جنبش فیلم های شهر نگر« سمفونی های شهری » در همین دهه نقش تعیین کننده می یابد.

آلفرد استیگلیتز و آلوین لانگدن کابرن در 1902جریان جدایی خواهی یا گسست عکاسی را پی می گیرد و به آوازه می رسد (از دیگرهوادران شناخته شده این جریان عکاسانی چون فرانک اوژن، گرترود کیزبیر و کلارنس اچ. وایت هستند). او سال بعد مجله « کامرا ورک » را آغاز می نهد که از 1902 تا 1917 پنجاه شماره آن انتشار می یابد. سپس با دوستانش نمایشگاهی در باشگاه هنرهای ملی درنیویورک برگزار می کند.

استیگلیتز از 1905 تا 1917 گالری 291 را می گرداند که نام آن برگرفته از شماره پستی این گالری در خیابان پنجم نیویورک بود. این گالری نخستین گالری از سه گالری دیگری بود که وی مدیریت اشان می کرد. او سپس خود را وقف « اینتیمیت گالری » (1925-1929) و سپس گالری « امریکن پلیس » (1929-1946) می کند. استیگلیتز به هنرمندان اروپایی بی شماری کمک می کند تا آثارشان را در امریکا به نمایش گذارند: ژرژ براک، کنستانتین برانکوزی، پل سزان، هانری ماتیس، پابلو پیکاسو، اوگوست رودن،...

آلفرد استیگلیتز در 1917 دوربینشش را رو به آسمان می گیرد و ابرها را عکاسی می کند و مجموعه ای از خیالات کوچک شاعرانه می آفریند که با نام « معادل ها » شناخته می شوند. هفت سال بعد با جورجیا اوکیفی نقاش ازدواج می کند. او در تمام سال های فعالیتش همچون عکاسی مستعد و گرد آورنده بزرگ آثار آوانگارد هنری آغاز سده بیستم شناخته می شود. او با استعدادی که داشت توانست میان هنرمندان تصویرگرا و هوارداران عکاسی محض وعکاسان و هنرمندان تجسمی آشتی ایجاد کند. وی به خاطر فعالیت هایش 150 بار جایزه گرفت... آلفرد استیگلیتز در سیزده ژوییه 1946 در لیک جورج درگذشت.