۱۲/۰۴/۱۳۸۶

فیلم شناسی کامل ژان روش





فیلم شناسی ژان روش
محسن قادری
این فیلم شناسی از سایت کمیته فیلم قوم پژوهی برگرفته شده که در سال 1953 در موزه انسان شناسی پاریس به سرپرستی هانری ولوآ (مدیر موزه از 1950 تا 1960) بنیان نهاده شد و انجمنی دولتی است. این انجمن خود بخشی از کمیته جهانی فیلم مردم شناسی و جامعه شناختی است که به کوشش یونسکو و نیز در پی کوشش های مستندسازان و مردم شناسانی چون ژان روش، لوک دواوش، آندره لوروآ گورهام و همانند آنها در 1952 بنیان نهاده شد. بخشی از وبسایت این کمیته، بازشناسی و آگاهی رسانی درباره زندگی و آثار ژان روش است. در نام فیلم های ژان روش گاه واژه های افریقایی به کار رفته که پیشنهاد می شود برای دیدن صفحه ای که این فیلم شناسی از آن بر گرفته شده اینجا را کلیک کنید تا ابهام های خود را از میان بیرید. روش فیلمی نیز در ایران کار کرده که در این فیلم شناسی گنجانده شده: « مسجد شاه در ایران » (1977). بی تردید فیلمی از ژان روش، فیلم ساز مردم شناس درباره یک اثرمعماری ایران باید دیدنی باشد. واپسین فیلم ژان روش « رویا بس تواناتر از مرگ » (2002) فیلمی است که برنار سوروگ پس از مرگ او که در کشور محبوبش نیجر در جاده رخ داد ساخته است.

1947
در سرزمین جادوگران سیاه (نیجر)، پیوست فیلم استرومبولی ساخته روبرتو روسلینی در 1949.

1949
آشنایی با رقص جن زدگان (نیجر). برنده جایزه بزرگ نخستین جشنواره جهانی فیلم های توقیفی، به سرپرستی ژان کوکتو.

جادوگران وانزربه (نیجر).

ختنه (مالی).

1950
گورستان صخره ای (مالی).

1951
نبرد بر روی رودخانه بزرگ (نیجر).
ینندی، مردانی که باران می سازند (نیجر).
ارزن کاران (نیجر).

1953
کودک آب (مالی و نیجر). فیلم بلندی که از تصاویر این فیلم ها حاصل آمده: باران سازها، ختنه، گورستان صخره ای، نبرد بر روی رودخانه بزرگ، کشت ارزن. پخش در نوامبر 1958.

1955
اربابان دیوانه (غنا). برنده جایزه بزرگ جشنواره دوسالانه سینمای ونیز در 1957.
یوزپلنگ (نیجر و غنا). نخستین فیلم بلند. پخش 1967.
مادر آب (غنا).

1957
غنا کوچولو (غنا).
[رقص] گومبه *( ساحل عاج).
مورو نابا (بورکینا فاسو).

1958
من یک سیاه (ساحل عاج). 12 مارس 1960.

1959
هرم انسانی (ساحل عاج). پخش 19 آوریل 1961.

1960
هامپی، « او آسمان را به زمین می آورد » (نیجر).
خاطرات یک تابستان (فرانسه). کارگردانی مشترک با ادگار مورن. برنده جایزه منتقدان جشنواره کن و جایزه های جشنواره های ونیز و مانهایم در 1961.
نیجر، جمهوری جوان (نیجر). با همکاری کلود ژوترا.

1961
نبرد نیجر (فرانسه).

1962
ابیجان، بندرماهیگیری (ساحل عاج).
نخل روغنی (ساحل عاج).
درخت نارگیل (ساحل عاج).
جشن های استقلال نیجر ( نیجر).
مجازات (فرانسه).

1963
آقای آلبر، پیغمبر(ساحل عاج).
ارزن (نیجر).
ساکپاتا (بنین). کارگردانی مشترک با ژیلبر برو.
رز و لاندری (ساحل عاج). کارگردانی مشترک با میشل برو. برنده جایزه سان جورجو از جشنواره دوسالانه سینمای ونیز.

1964
افریقا و پژوهش علمی (نیجر و ساحل عاج).
ایستگاه قطار شمال (فرانسه). طرح آغازین فیلم « پاریس ازنگاه کلود شابرول، ژان دوشه، ژان لوک گدار، ژان دانیل پوله، و اریک رومر». پخش 20 اکتبر 1965.
بیوه های پانزده ساله ( فرانسه).

1965
شکار شیر با تیر وکمان (نیجر). برنده جایزه شیر زرین بیستو ششمین جشنواره جهانی هنر سینماتوگرافیک « موسترا » در ونیز، 1965.
گومبه [= رقص] خوش گذران های جوان.
طبل ها و ویلون های شکارچیان سونگه (نیجر).
آلفای سیاه (نیجر).
جشن داکار (سنگال).
جشن های نوامبر در برگبو (ساحل عاج).
دونگو (نیجر).

1966
سازهای دونگون، عناصری برای پژوهش در ریتم (مالی). با همکاری علمی ژرمن دیترلن و ژیبر روژه.
کولی کولی (نیجر).
دونگو ینندی، گامکاله (نیجر).
دونگو هورندی (نیجر).
سیگویی 66 ، سال صفر (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.

1967
سیگویی: سندان یوگو (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.
فاران ماکا فوندا (نیجر).
دائودا سورکو (نیجر).

1968
ینندی گانژل، روستای صاعقه زده (نیجر).
سیگویی: رقصندگان تیوگو (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.
شیری که امریکایی خوانده می شود (نیجر).

1969
سیگویی: غار بونگو (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.

1970
کم کم (نیجر و فرانسه).
ینندی یانتالا (نیجر).
سیگویی: هیاهوهای امانی (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.
ینندی سیمیری یا خشکسالی در سیمیری (نیجر).

1971
تورو و بیتی: طبل های جلو (نیجر).
سیگویی: تپه شنی ایدیه لی (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.
معماران آیورو (نیجر).

1972
هورندی ( نیجر).
خاکسپاری در بونگو : آنای پیر(مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.
سیگویی: تن پوش های برگی یامه (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.
تاندا سینگویی (نیجر).

1973
خاکسپاری هوگون (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.
خاکسپاری زنان در بونگو (مالی).
وو یویو (نیجر).
پای زرافه (نیجر).
سیگویی: سرپناه ختنه (مالی). کارگردانی مشترک باژرمن دیترلن.
یادبود مارسل موس: تارو اوکاموتو (ژاپن).
دونگو هوری (نیجر).

1974
پام کوزو کار (نیجر).
دامای دامبارا: طلسم کردن مرگ (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.
توبوی توبای (نیجر).
504 و صاعقه زنان (مالی).

1976
زن و مردان پزشک (نیجر).
باباتو سه اندرز ( نیجر).
فابا توندی (نیجر).

1977
یادبود مارسل موس: پل لوی (فرانسه).
یادبود مارسل موس: زرمن دیترلن (مالی).
گریو بادی (نیجر). کارگردانی مشترک با یونوسا اوسینی.
ماکوایلا (موزامبیک). کارگردانی مشترک با ژاک آرتویز.
مسجد شاه در اصفهان (ایران).
فیلمنگاره مارگرت مید (امریکا).

1978
خاکسپاری آنای پیر در بونگو (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.

1980
ناخدا موری (ژاپن)
سینه مافیا (هلند).
1981
سیگویی: ترکیب (مالی). کارگردانی مشترک با ژرمن دیترلن.
فیلمنگاره ریمون دپاردون (فرانسه).

1983
حسن فتحی (مصر)، بخش نخست (بخش دوم تدوین نشده).

1984
دیونیزوس (فرانسه).

1986
انیگما (ایتالیا).

1987
دیوانگی معمول یکی از دختران شم (فرانسه). کارگردانی مشترک با فیلیپ کستانتین. داستانی.
کشتی یخ شکن (اپیزود یخ شکن). (فنلاند).

1988
دیپلم یا ازدواج (سنگال).
گردنبند زمان: برلین اوت 1945 (آلمان).

1989
ره پیمایی الهام یافته (فرانسه).

1990
آزادی، برابری، برادری و سپس… (فرانسه).
کشتی زیبا (فرانسه).

1992
داموره از ایدز می گوید (نیجر).

1993
خانم آب (نیجر و هلند).

1996
یک مشت دستان دوست (پرتغال).
من خسته بیدار، من در خواب (نیجر).

1997
کارت دعوت، موزه هانری لانگلوا- فیلمخانه فرانسه ( ژوییه 1997)، (فرانسه).

1998
نخستین سپیده دم جهان (مالی).

2002
رویا بس تواناتر از مرگ (نیجر). کارگردان برنارسوروگ.
گومبه، رقص محلی ساحل عاج است*

۲ نظر:

گروه مشاوره تحصیلی در فرانسه گفت...

سلام محسن
دیشب شبکه آرته بخشی از زندگی ژان روش
رو نمایش داد، جذابیت کار این مستندساز برایم عشق به آفریقا بود تا جائیکه مردم روستائی که روزی ژان روش آنها رو به تصویر کشیده بود، وی را هم وطن خود میدانستند

شاد زی

Unknown گفت...

سلام محسن
دیشب شبکه آرته بخشی از زندگی ژان روش
رو نمایش داد، جذابیت کار این مستندساز برایم عشق به آفریقا بود تا جائیکه مردم روستائی که روزی ژان روش آنها رو به تصویر کشیده بود، وی را هم وطن خود میدانستند

شاد زی
نیستانی