والتر کرانکایت،1916-2009 روزنامه نگار و گوینده تلویزیونی امریکا
والتر کرانکایت
چهارم نوامبر1916: تولد در سنت جوزف (میسوری).
1962-1981 مجری« اخبارشبانگاهی سی بی اس ».
17 ژوییه 2009: مرگ در نیویورک.
والترکرانکایت گوینده سرشناس تلویزیون امریکا روز جمعه 17 ژوییه در نیویورک در سن 92 سالگی درگذشت. مرگ او را معاون شبکه تلویزیونی سی بی اس که وی هژده سال با آن همکاری داشت اعلام کرد. بیست و پنج سال خبر رسانی تلویزیونی بدون تن دادن به گرایش های تبلیغاتی و بدون دوری جستن ازحقیقت وی را به منبع قابل اعتمادی در رسانه نوپای تلویزیون امریکا بدل ساخت. او همیشه پس از اعلام تاریخ روز، اخبار را با این کلمات به پایان می برد: « واین گونه است ». تکیه کلامی که از باورهای بنیادی او به شمار می رفت: «گفتن چیزها آن گونه که هستند، بدون حشو و زوائد ».
پس از مرگ کرانکایت، گروه ها وطیف های سیاسی گوناگون از او به نیکی یاد کردند چرا که وی به « مردی که امریکا به او اعتماد دارد » معروف بود. باراک اوباما رییس جمهور امریکا درباره او چنین گفت:« وی بیش از یک گوینده بود. او صدای قطعیت در دنیایی عدم قطعیت بود ». هیلاری کلینتون که در بمبئی به سرمی برد اشاره کرد که شخصیت کرانکایت با مهم ترین لحظات تاریخ معاصر امریکا گره خورده است. او بود که به امریکایی ها مرگ رییس جمهورشان جان اف کندی را در 22 نوامبر 1963 اعلام داشت. کرانکایت درحالی که با پیراهن پشت میزکارش نشسته بود خبر را چنین اعلام داشت: « از دالاس در تگزاس، ظاهرا خبر رسمی است. رییس جمهور کندی در ساعت 13 به وقت محلی درگذشته است » . کرانکایت پس از خواندن این خبر عینک اش را از روی چشم برداشت، مکث کوتاهی کرد و سپس درحالی که به ساعت روی دیوار نگاه می کرد خبر را چنین ادامه داد: « ... حدود 38 دقیقه پیش ».
او بود که نخستین گام نهادن انسان به کره ماه را گزارش کرد. فرود بر کره ماه در 20 ژوییه 1969 چنان هیجان زده اش کرده بود که نتوانست عواطف خود را پنهان دارد و این برخلاف اصول روزنامه نگاری او بود که همیشه عواطف و احساسات را نفی می کرد: « آنجا را! دارن روی ماه راه میرن!» او پس از این جملات 27 ساعت به اجرای برنامه پرداخت.
کار روزنامه نگاری والتر کرانکایت همچنین با قدرت گرفتن تلویزیون همچون رسانه نخست اطلاع رسانی امریکا همزمان بود. صدای محکم و استوار او به مردم بسیار نزدیک بود. به او « عمو والتر » می گفتند، مردی که پیپ می کشید. درباره او بود که اصطلاح «Anchorman » یا گوینده خبر رواج یافت. به لطف او بود که « JT » ها (Journaux Télévisés = برنامه های خبرتلویزیونی) از 15 دقیقه در شب به 30 دقیقه تغییر یافتند.
والتر کرانکایت نقش روزنامه نگاری ارزشمندی به هنگام جنگ ویتنام داشت. کار گویندگی او از 1964 تا 1967 بیش تر به اطلاعات رسیده از ارتش امریکا و کاخ سفید وابسته بود اما از آغاز سال 1968 و پس از حمله « تت » خود شخصا راهی جبهه شد. وی در بازگشت به امریکا پیش بینی کرد که این « ماجراجویی خونین » به « فرو رفتن در باتلاق » خواهد انجامید و در تحلیلی بیان داشت که : « گفتن اینکه ما امروزه به پیروزی بسیار نزدیک هستیم باور کردن حرف آدم های خوش خیالی است که در گذشته مرتکب خطا شده اند». اغلب گفته می شود که در این روز یعنی در 17 فوریه 1968 بود که افکار عمومی امریکا به مخالف با ادامه جنگ برخاست. رییس جمهور امریکا، لیندون جانسون، در آن دوره گفته است که از دید او « از دست دادن کرانکایت » یعنی « از دست دادن طبقه متوسط امریکا ».
والتر لولاند کرانکایت متولد چهارم نوامبر در سنت جوزف در ایالت میسوری فرزند یک دندان پزشک بود که پس از خواندن نوشته ای درباره سرگذشت یک خبرنگار خارج از کشور تصمیم گرفت به کار روزنامه نگاری روی آورد. او که کارش را در روزنامه « هوستون پست » شروع کرده بود سپس در 1939 ازسوی آژانس یونایتدپرس استخدام شد و به جبهه جنگ فرستاده شد. کرانکایت حمله نورماندی و سپس دادگاه نورمبرگ را پوشش می داد. او همچنین خبرنگار در مسکو بود.
آخرین برنامه خبرتلویزیونی والتر کرانکایت همچون یک رخداد ملی پوشش یافته بود. او طبق معمول خبرش را این جمله به پایان برد: « و این گونه است». جمعه 6 مارس 1981.
از دید تاد گیتلین، جامعه شناس، کرانکایت به دنیایی با ثبات تعلق داشت. دنیایی که در آن « سه شبکه تلویزیونی، سه شرکت نفتی و سه نوع مارک نان» وجود داشت. دنیایی که برنامه خبر تلویزیونی آن 20 ملیون تماشاگر داشت یعنی تقریبا سه برابر تماشاگران امروز ».
برگردان آزاد از روزنامه لوموند
سه شنبه 21 ژوییه 2009
ویدیوی خبر کشته شدن جان اف کندی (یوتیوب)
Walter Cronkite
American broadcast journalist
1916-2009
چهارم نوامبر1916: تولد در سنت جوزف (میسوری).
1962-1981 مجری« اخبارشبانگاهی سی بی اس ».
17 ژوییه 2009: مرگ در نیویورک.
والترکرانکایت گوینده سرشناس تلویزیون امریکا روز جمعه 17 ژوییه در نیویورک در سن 92 سالگی درگذشت. مرگ او را معاون شبکه تلویزیونی سی بی اس که وی هژده سال با آن همکاری داشت اعلام کرد. بیست و پنج سال خبر رسانی تلویزیونی بدون تن دادن به گرایش های تبلیغاتی و بدون دوری جستن ازحقیقت وی را به منبع قابل اعتمادی در رسانه نوپای تلویزیون امریکا بدل ساخت. او همیشه پس از اعلام تاریخ روز، اخبار را با این کلمات به پایان می برد: « واین گونه است ». تکیه کلامی که از باورهای بنیادی او به شمار می رفت: «گفتن چیزها آن گونه که هستند، بدون حشو و زوائد ».
پس از مرگ کرانکایت، گروه ها وطیف های سیاسی گوناگون از او به نیکی یاد کردند چرا که وی به « مردی که امریکا به او اعتماد دارد » معروف بود. باراک اوباما رییس جمهور امریکا درباره او چنین گفت:« وی بیش از یک گوینده بود. او صدای قطعیت در دنیایی عدم قطعیت بود ». هیلاری کلینتون که در بمبئی به سرمی برد اشاره کرد که شخصیت کرانکایت با مهم ترین لحظات تاریخ معاصر امریکا گره خورده است. او بود که به امریکایی ها مرگ رییس جمهورشان جان اف کندی را در 22 نوامبر 1963 اعلام داشت. کرانکایت درحالی که با پیراهن پشت میزکارش نشسته بود خبر را چنین اعلام داشت: « از دالاس در تگزاس، ظاهرا خبر رسمی است. رییس جمهور کندی در ساعت 13 به وقت محلی درگذشته است » . کرانکایت پس از خواندن این خبر عینک اش را از روی چشم برداشت، مکث کوتاهی کرد و سپس درحالی که به ساعت روی دیوار نگاه می کرد خبر را چنین ادامه داد: « ... حدود 38 دقیقه پیش ».
او بود که نخستین گام نهادن انسان به کره ماه را گزارش کرد. فرود بر کره ماه در 20 ژوییه 1969 چنان هیجان زده اش کرده بود که نتوانست عواطف خود را پنهان دارد و این برخلاف اصول روزنامه نگاری او بود که همیشه عواطف و احساسات را نفی می کرد: « آنجا را! دارن روی ماه راه میرن!» او پس از این جملات 27 ساعت به اجرای برنامه پرداخت.
کار روزنامه نگاری والتر کرانکایت همچنین با قدرت گرفتن تلویزیون همچون رسانه نخست اطلاع رسانی امریکا همزمان بود. صدای محکم و استوار او به مردم بسیار نزدیک بود. به او « عمو والتر » می گفتند، مردی که پیپ می کشید. درباره او بود که اصطلاح «
والتر کرانکایت نقش روزنامه نگاری ارزشمندی به هنگام جنگ ویتنام داشت. کار گویندگی او از 1964 تا 1967 بیش تر به اطلاعات رسیده از ارتش امریکا و کاخ سفید وابسته بود اما از آغاز سال 1968 و پس از حمله « تت » خود شخصا راهی جبهه شد. وی در بازگشت به امریکا پیش بینی کرد که این « ماجراجویی خونین » به « فرو رفتن در باتلاق » خواهد انجامید و در تحلیلی بیان داشت که : « گفتن اینکه ما امروزه به پیروزی بسیار نزدیک هستیم باور کردن حرف آدم های خوش خیالی است که در گذشته مرتکب خطا شده اند». اغلب گفته می شود که در این روز یعنی در 17 فوریه 1968 بود که افکار عمومی امریکا به مخالف با ادامه جنگ برخاست. رییس جمهور امریکا، لیندون جانسون، در آن دوره گفته است که از دید او « از دست دادن کرانکایت » یعنی « از دست دادن طبقه متوسط امریکا ».
والتر لولاند کرانکایت متولد چهارم نوامبر در سنت جوزف در ایالت میسوری فرزند یک دندان پزشک بود که پس از خواندن نوشته ای درباره سرگذشت یک خبرنگار خارج از کشور تصمیم گرفت به کار روزنامه نگاری روی آورد. او که کارش را در روزنامه « هوستون پست » شروع کرده بود سپس در 1939 ازسوی آژانس یونایتدپرس استخدام شد و به جبهه جنگ فرستاده شد. کرانکایت حمله نورماندی و سپس دادگاه نورمبرگ را پوشش می داد. او همچنین خبرنگار در مسکو بود.
آخرین برنامه خبرتلویزیونی والتر کرانکایت همچون یک رخداد ملی پوشش یافته بود. او طبق معمول خبرش را این جمله به پایان برد: « و این گونه است». جمعه 6 مارس 1981.
از دید تاد گیتلین، جامعه شناس، کرانکایت به دنیایی با ثبات تعلق داشت. دنیایی که در آن « سه شبکه تلویزیونی، سه شرکت نفتی و سه نوع مارک نان» وجود داشت. دنیایی که برنامه خبر تلویزیونی آن 20 ملیون تماشاگر داشت یعنی تقریبا سه برابر تماشاگران امروز ».
برگردان آزاد از روزنامه لوموند
سه شنبه 21 ژوییه 2009
ویدیوی خبر کشته شدن جان اف کندی (یوتیوب)
American broadcast journalist
1916-2009
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر