۵/۱۷/۱۳۸۷

ماریو روسپولی


نهنگ آوران، 1956، ماریو روسپولی، فرانسه.

ماریو روسپولی

زاد: هفدهم ژوئن 1925، رم، ایتالیا
مرگ: سیزدهم ژوئن 1986، ویل پنت، فرانسه.

محسن قادری
ماریو روسپولی فرزند شاهزاده ادموندو روسپولی اهل پوجوسواتزا و شاهدخت مارت اهل شامبرون وارث خانواده بزرگی از اشراف رم بود. از نخستین ازدواجش با کلود دلماس اهل روشل (فرانسه) دو فرزند یافت: استفان که نویسنده در زمینه موضوع های دینی است و فابریتزیو مالک هتلی در مراکش. روسپولی که در رم، پاریس و انگلستان بزرگ شده بود زبان های فرانسوی، انگلیسی و طبعا ایتالیایی را به روانی و بدون لهجه صحبت می کرد. او دلبسته حشره شناسی، جاز، نقاشی و پاتافیزیک (دانش راه حل های خیالی) بود.

کارهایش که همگی فیلم های کوتاه و بیشتر ناشناخته اند اهمیت فراوان در تاریخ سینمای مستند می یابند و در کنار کارهای ژان روش، میشل برو و پیر پرو جای می گیرند. در واقع، وی از شمار تجربه گرانی بود که دریافتند می توانند از پیشرفت های فنی در زمینه فیلم برداری و صدابرداری (دوربین بسیار سبک و نخستین مدل های ضبط صوت همگاه ) برای آفرینش هنری بهره برند و به آن دست از آرمان های مستند دست یابند که درعبارت فریبنده « سینما وریته » نمود یافت.
روسپولی درسال 1956 در « آسورِس » (گروهی از جزایر پرتغال در اقیانوس اتلانتیک در 1500 کیلومتری لیسبون) فیلمی درباره ماهیگیران نهنگ با نیزه ساخت که « نهنگ آوران » نام دارد و به این پیشه دیرسال می پردازد.
او در 1961 با همکاری میشل برو و روژه موریه فیلم برداران خاطرات یک تابستان [+] دو مستند کوتاه یکی درباره کشاورزان لوزر (فرانسه) با نام « گمنامان خاک » و دیگری درباره بیماری های روانی با نام « نگاه به دیوانگی » ساخت که تحستین هم روزگارانش و چهره هایی چون رولان بارت و ادگار مورن را برانگیختند. نگاه به دیوانگی که مستندی درباره بیمارستان روان درمانی سن آلبان در لوزر است از آن رو اهمیت می یابد که در سال های ساخت آن پرداختن به چنین درون مایه هایی هنوز در جامعه جا نیفتاده بود. فیلم، کار های روزانه گروهی از پزشکان نوآور چون دکتر توسکل را نشان می دهد که روش درمانی دیگری را می آزماید که به نزدیک بودن به بیمار استوار است. نگاه آزادانه فیلم ساز به موضوع خود به ما امکان می دهد تا نگرنده پیوند استثنایی پزشکان و بیماران باشیم.
روسپولی و کریس مارکر در سال 1972 « زنده باد نهنگ » را ساختند. مارکر نویسنده این فیلم هفده دقیقه ای در بخشی از گفتار آن چنین می نویسد: « هر نهنگی که می میرد تصویر پیش گویانه ای از مرگ ما به دست می دهد ».

برخی از کارهای روسپولی چون « سایه ها و پرتوهای رم » و « ماجراهای سرزمین اتروسک » در ستایش زادبومش ایتالیا ساخته شده اند. او که از دوستان نزدیک شاوال طنز پرداز و طراح بود پس از مرگ او دو فیلم بر پایه طرح هایش و در ستایش او ساخت: « شاوال » و « شاوالانتروپ » (شاوال گریز).
دلبستگی او به هنر خوراکی ها و استعدادش در آشپزی در « کتاب کوچک آشپزی اتروسکی و رومی » نمودار است که موز، طنزپرداز فرانسوی، آن را تصویرسازی کرده است.

او دردهه 1980 چندین برنامه تلویزیونی درباره هنر آهیانه ای دوران پارینه سنگی ساخت (« کرومانیون، نخستین هنرمند » و « هنر دنیای ظلمات » و همچنین « کورپوس لاسکو » [مجموعه آثار لاسکو]). همچنین در 1993 کتاب « لاسکو، نگاه نو » از او به چاپ رسید.

گزیده فیلم شناسی

1956 نهنگ آوران
1961 گمنامان خاک
1961 نگاه به دیوانگی
1964 واپسین جام
1970 شاوال
1972 شاوال گریز

فیلم شناسی گزیده روسپولی به فرانسه

Homme de la baleine (les) 1972

France,1956
Documentaire
24min
Noir et Blanc
35mm

Regard sur la folie,1961

France
Documentaire
53min
Noir et Blanc
35mm

Vive la baleine,1972

France
Documentaire
30min
Couleur
35mm


هیچ نظری موجود نیست: